Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

Οδυσσέας Ελύτης : Ο Ελληνισμός επέτυχε ως γένος, ἀλλ᾿ ἀπέτυχε ὡς κράτος!



Σκέψεις του   Οδυσσέα Ελύτη  από το  1958, επίκαιρες  όμως  όσο ποτέ.   Αυτό είναι φυσικό άλλωστε, καθώς φαίνεται πως δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας, ίσως διότι  όπως είπε ο Αιγύπτιος ιερέας στον Σόλωνα, εμείς οι Έλληνες είμαστε πάντα παιδιά, και ξεχνάμε εύκολα. 

Όποιος  όμως δεν μαθαίνει όμως από τα λάθη,  του είναι υποχρεωμένος να τα επαναλαμβάνει.  Τίποτα φυσικά δεν είναι τυχαίο. Ο Κικέρων ορθώς αναφέρει πως : «τα μελλοντικά γεγονότα δεν κάνουν ξαφνικά την εμφάνισή τους.. Το πέρασμα του χρόνου μοιάζει με το ξετύλιγμα ενός σχοινιού, το οποίο δεν παράγει τίποτα καινούριο αλλά απλώς ξεδιπλώνει αυτό που υπήρχε εξ αρχής». 

Ο Καβάφης προσυπογράφει: «Οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα. Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι θεοί, πλήρεις και μόνοι κάτοχοι πάντων των φώτων. Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα αντιλαμβάνονται. Η ακοή  αυτών κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών ταράττεται. Η μυστική βοή τούς έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων. Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί». 

Το έχω γράψει πολλές φορές,  τις  ιστορικές  αυτές στιγμές που  ζούμε, καλούμαστε να πάρουμε  τις σημαντικότερες ίσως  αποφάσεις  μας, αποφάσεις  και δράσεις  που θα καθορίσουν τόσο το σήμερα όσο και το αύριο των παιδιών μας. Αν δεν διαγνώσουμε σωστά την αιτία των προβλημάτων μας, τότε δεν θα επιλέξουμε  σωστά και  την ενδεδειγμένη θεραπεία....

Ακολουθούν τα λόγια του Ελύτη

 


 …πό τί πάσχουμε κυρίως; Θά σς τό π μέσως: πό μιά μόνιμο, πλήρη, καί κακοήθη συμφωνία μεταξύ το πνεύματος τς κάστοτε γεσίας μας καί το «θους» πού χαρακτηρίζει τόν βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό το λληνικο λαο στό σύνολο του καί κ τν ξω  (μεγάλων δυνάμεων )  «προστατευτική» κατεύθυνση.!

ποτέλεσμα καί ατό τς πώλειας το ρματος, τς «παράδοσης».

…Έχουμε  τήν τάση νά παρουσιαζόμαστε διαρκς διαφορετικοί απ’ ,τι πραγματικά εμαστε. Καί δέν πάρχει σφαλέστερος δρόμος πρός τήν ποτυχία, ετε σάν τομο σταδιοδρομες ετε σάν σύνολο, πό τήν λλειψη τς γνησιότητας. Τό κακό πάει πολύ μακριά. λα τά διοικητικά μας συστήματα, ο κοινωνικοί μας θεσμοί, τά κπαιδευτικά μας προγράμματα, ρχς γενομένης πό τούς Βαυαρούς, πάρθηκαν μέ προχειρότατο τρόπο πό ξω, καί κόπηκαν καί ράφτηκαν πως πως πάνω σ᾿ να σμα μέ λλες διαστάσεις καί λλους ρους ναπνος.
.

 …Ο  μηχανισμός τς φομοιώσεως τν στοιχείων τς προόδου πρέπει νά λειτουργε σωστά, καί νά βασίζεται σέ μιά γερή καί φυσιολογικά ναπτυγμένη παιδεία. ν σ’ μς, χι μόνον δέν λειτουργε σωστά, λλά δέν πάρχει κν μηχανισμός ατός γιά νά λειτουργήσει! Καί μέ τή διαφορά κόμη τι, κτός πό λάχιστες ξαιρέσεις, γετική μας τάξη, στό κεφάλαιο τς λληνικς παιδείας, χει μαρα μεσάνυχτα! Κοιτάξετε μέ προσοχή τά ντυπα πού εκδίδει δια, πού προτιμ νά διαβάζει, τά διαμερίσματα που κατοικε, τίς διασκεδάσεις πού κάνει, τή στάση της πέναντι στή ζωή. Οτε μιά σταγόνα γνησιότητας! 

Πς θέλετε, λοιπόν, ν᾿ ναθρέψει σωστά τή νέα γενιά; πό τά πρτα διαβάσματα πού θά κάνει να παιδί ς τά διάφορα στοιχεα πού θά συναντήσει στό καθημερινό του περιβάλλον, καί πού θά διαμορφώσουν τό γοστο του, μιά συνεχής καί άδιάκοπη πλαστογραφία καί τίποτε λλο!

λα τά λλα κακά πού θά μποροσα νά καταγγείλω – λλειψη οσιαστικς ποκεντρώσεως καί ατοδιοικήσεως, λλειψη προγραμματισμο γιά τήν πλουτοπαραγωγική νάπτυξη τς χώρας, κόμη καί τρόπος μέ τόν ποο σκεται ξωτερική μας πολιτική– εναι ζητήματα βαθύτερης λληνικς παιδείας! πό τήν ποψη τι μόνον αυτή μπορε νά προικίσει ναν γέτη μέ τήν παραίτητη εαισθησία πού χρειάζεται γιά νά νστερνιστε, καί ντιστοίχως νά ποδώσει, τό θος το λαο


σο, λοιπόν, καί ν εναι λυπηρό, πρέπει νά τό π: λληνισμός, γιά τήν ρα τουλάχιστον, πέτυχε ς γένος, λλ᾿ πέτυχε ς κράτος!



Ως επίλογο στα λόγια του Οδυσσέα Ελύτη, θα χρησιμοποιήσω ένα απόσπασμα από το "Παράπονο".

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;


Μούτρα. Νʼ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.



Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.


Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σʼ εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.


Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.


Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.


Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.


Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα ʽναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει.



3 σχόλια:

Atmaram είπε...

Ποιοι Έλληνες;
Ακόμη και οι αρχαίοι πρόγονοι μας δεν θεωρούσαν Έλληνα αυτόν που γεννήθηκε στον Ελλαδικό χώρο αλλά αυτόν που είχε Ελληνική παιδεία.
Κατά την άποψη μου σε τι συνίσταται η Ελληνική παιδεία στην ουσία της;

Πρώτον: Το κοινό καλό είναι επάνω από το ατομικό, το ατομικό ικανοποιείται μέσα στην καλυτέρευση του Όλου, του κοινού καλού.
Νεοέλληνες : Ωχαδερφιστές και εαυτούληδες. Εγώ να περνάω καλά και να βολεύομαι και τι με νοιάζει παρά πέρα.

Δεύτερον: Παν μέτρον άριστον.
Νεοέλληνες: Παν-τελής έλλειψη μέτρου.

Τρίτον : Γνώθι σαυτόν, να είσαι ενάρετος και σώφρων, να αναζητείς το καλό κ’ αγαθό.
Νεοέλληνες: Υποφέρουν και από ατομική αλλά και συλλογική μη αυτογνωσία. Αναζητούν την βόλεψη, την φτηνή διασκέδαση και τον καταναλωτισμό. Είναι αδιάφοροι για την ολοκλήρωση τους ως ανθρώπινες υπάρξεις και την Γνώση της Αλήθειας.

Έλληνας γίνεσαι δεν γεννιέσαι.

Τα παραπάνω δεν αφορούν όλους τους κατοικούντες εν Ελλάδι αλλά μάλλον την πλειοψηφία αυτών. Υπάρχει μια μικρή μειοψηφία που προσπαθεί αλλά δεν μπορεί να κάνει την διαφορά και να αλλάξει τα δεδομένα της κατάντιας των γρεκών.

Atmaram είπε...

Ποιοι Έλληνες;
Ακόμη και οι αρχαίοι πρόγονοι μας δεν θεωρούσαν Έλληνα αυτόν που γεννήθηκε στον Ελλαδικό χώρο αλλά αυτόν που είχε Ελληνική παιδεία.
Κατά την άποψη μου σε τι συνίσταται η Ελληνική παιδεία στην ουσία της;

Πρώτον: Το κοινό καλό είναι επάνω από το ατομικό, το ατομικό ικανοποιείται μέσα στην καλυτέρευση του Όλου, του κοινού καλού.
Νεοέλληνες : Ωχαδερφιστές και εαυτούληδες. Εγώ να περνάω καλά και να βολεύομαι και τι με νοιάζει παρά πέρα.

Δεύτερον: Παν μέτρον άριστον.
Νεοέλληνες: Παν-τελής έλλειψη μέτρου.

Τρίτον : Γνώθι σαυτόν, να είσαι ενάρετος και σώφρων, να αναζητείς το καλό κ’ αγαθό.
Νεοέλληνες: Υποφέρουν και από ατομική αλλά και συλλογική μη αυτογνωσία. Αναζητούν την βόλεψη, την φτηνή διασκέδαση και τον καταναλωτισμό. Είναι αδιάφοροι για την ολοκλήρωση τους ως ανθρώπινες υπάρξεις και την Γνώση της Αλήθειας.

Έλληνας γίνεσαι δεν γεννιέσαι.

Τα παραπάνω δεν αφορούν όλους τους κατοικούντες εν Ελλάδι αλλά μάλλον την πλειοψηφία αυτών. Υπάρχει μια μικρή μειοψηφία που προσπαθεί αλλά δεν μπορέιο να κάνει την διαφορά και να αλλάξει τα δεδομένα της κατάντιας των γρεκών.

ΠΛΩΤΙΝΟΣ είπε...

Αγαπητέ Nityananda Atman σε ευχαριστώ για τα εύστοχα σχόλια. Συμφωνώ, με την διαφορά ενός ΚΑΙ.
.. οι αρχαίοι πρόγονοι μας θεωρούσαν Έλληνα ΚΑΙ αυτόν που είχε Ελληνική παιδεία... !